23 czerwca 1941 roku koło Zabłudowa funkcjonariusze NKWD dokonali egzekucji piętnastu mieszkańców z rejonów: Ciechanowiec i Brańsk.

Wydarzenia, które doprowadziły do masakry pod Zabłudowem swój początek miały nocą z 19 na 20 czerwca 1941 roku, kiedy odbywała się kolejna akcja aresztowań  przeprowadzana przez NKWD w Ciechanowcu i Brańsku. Przebieg nocnej akcji wszędzie wyglądał podobnie - nagłe budzenie, pół godziny na spakowanie niewielkiej ilości bagażu i żadnych informacji. Furmanki z tzw. „specperesedlencami” (specjalnymi przesiedleńcami) udawały się na stację kolejową: z Ciechanowca do Czyżewa, a z Brańska do Bielska Podlaskiego. Część aresztantów odłączano od rodzin przeznaczonych do zsyłki już na etapie wysiedlania z domu lub w czasie podróży na stację i osadzano w areszcie w Ciechanowcu lub Brańsku.
 
22 czerwca 1941 roku wojska niemieckie zaatakowały Związek Sowiecki. O świcie, gdy trwały już działania wojenne, grupę kilkunastu aresztowanych pieszo poprowadzono z Ciechanowca do Brańska, gdzie połączone grupy aresztantów z Ciechanowca i z Brańska załadowano na wozy by ich odtransportować do więzienia w Białymstoku. 23 czerwca nad ranem konwój kilku furmanek dotarł do Zabłudowa. Zapewne tutaj eskorta dowiedziała się o decyzji wykonania wyroków śmierci na więźniach z zachodnich obwodów. Aresztantów z tymczasowego aresztu poprowadzono pieszo kierując się na Żednię. Po przejściu około 1800 m kolumnę ostrzelał samolot niemiecki, skręcono więc do lasu, kierując się duktem na Folwarki Małe. Po przejściu czterystu metrów, w miejscu zwanym Moskiewskim Mostem, konwojenci rozstrzelali eskortowanych więźniów.

Masakrę udało się przeżyć kilku osobom: Mateuszowi Rybakowi z Ciechanowca, Piotrowi Zarębie z kolonii Klukowo, Borysowi Sokółkowowi z kolonii Ciechanowiec i Janowi Łupińskiemu z Mierzynówki.