Ksiądz Wincenty Marczuk urodził się 10 kwietnia 1916 roku we wsi Kisielew (noszącej dziś nazwę Platerów), leżącej niedaleko Drohiczyna. We wrześniu 1931 roku wstąpił do Małego Seminarium Diecezji Pińskiej w Drohiczynie nad Bugiem, po czym kontynuował naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Pińsku, którego nie ukończył z powodu wybuchu II wojny światowej. W czasie okupacji, w warunkach konspiracyjnych, kontynuował przerwane studia teologiczne, w Seminarium Księży Pallotynów w Ołtarzewie koło Warszawy. Naukę ukończył 17 maja 1942 roku, przyjmując święcenia kapłańskie. Następnie podjął studia polonistyczne na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, równolegle pełniąc rolę kapelana u Sióstr Misjonarek i Sióstr Urszulanek w Warszawie. Zgłosił się również ochotniczo do służby wojskowej, jako kapelan żołnierzy Armii Krajowej.

1 sierpnia 1944 roku ksiądz Wincenty Marczuk ps. Homo, rozpoczął służbę jako kapelan zgrupowania "Żyrafa" II Obwodu "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. W czasie 63 dni Powstania Warszawskiego walczył w okolicach klasztoru Sióstr Zmartwychwstanek, nazywanym z powodu twardego oporu stawianego Niemcom – Twierdzą Zmartwychwstanek. Po upadku Powstania Warszawskiego, wraz z żołnierzami ze swojego zdziesiątkowanego oddziału, trafił najpierw do Obozu Przejściowego w Pruszkowie, skąd wywieziony został najpierw do obozu XI A Altengrabow w Niemczech, a potem do obozu X B Sandbostel.

Po wyzwoleniu obozu przez wojska alianckie w 1946 roku, wrócił do Polski i w 1947 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Przez rok wykładał literaturę polską u OO. Marianów na Bielanach w Warszawie, a w roku 1949 po raz pierwszy trafił do Ciechanowca: jako nauczyciel religii w szkole podstawowej i wikariusz Parafii pw. Trójcy Przenajświętszej. W latach 1957-1966 był proboszczem w Osmoli i w Miłkowicach, oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie prowadził zajęcia z homiletyki i konwersatorium z literatury polskiej. Do Ciechanowca powrócił w 1966 roku, najpierw na stanowisko administratora, a potem proboszcza Parafii pw. Trójcy Przenajświętszej, które piastował do 1988 roku.

Dopiero po śmierci księdza Wincentego Marczuka okazało się, że był on również poetą. W 2002 roku, dzięki staraniom Muzeum Rolnictwa im. Ks. K. Kluka i Towarzystwa Przyjaciół Ciechanowca, ukazał się tomik jego wierszy noszący tytuł "Serca telegramy". Jeden z takich "telegramów" jest Jego wspomnieniem z dni, które możemy teraz oglądać na stronie "KolorHistorii" Mikołaja Kaczmarka, kolorującego archiwalne zdjęcia z Powstania Warszawskiego.

Wykorzystane zdjęcie pochodzi z artykułu Jakuba Stolarczyka onet.pl