Obszarem działania sołectwa jest wieś Koce-Basie.

Sołtys – Andrzej Wojtkowski

Rada Sołecka – Paweł Jaźwiński   
                              Grzegorz Tokarski

Radna – Agata Koc

Dzielnicowy – aspirant Grzegorz Kruszewski

Mieszkańcy (stan na 31.12.2018 r.) – 175

Zabytki

        1. Kapliczka, murowana, początek XX
        2. Dom nr 31, drewniany, koniec XIX

Warto wiedzieć

Ochotnicza Straż Pożarna – Koce-Basie 30A
Powstała przed 1955 rokiem

Prezes – Andrzej Wojtkowski
Wiceprezes – Władysław Koc
Naczelnik – Mieczysław Koc
Skarbnik – Wojciech Łuniewski
Sekretarz – Jan Dąbrowski
Członek Zarządu – Janusz Andrzej Koc

Inseminacja zwierząt - G. Tokarski ,
Stacja paliw – S. Gnatowski,
Handel stały i obwoźny – A. Tenderenda

Historia

Wieś została założona na początku XV wieku - w czasach, gdy Podlasie znajdowało się we władaniu księcia Janusza I Mazowieckiego. Książę prowadził na tych terenach osadnictwo drobnego rycerstwa mazowieckiego. Pierwsza wzmianka o osiedleniu się tu szlachty pochodzi z roku 1464. (Archiwum Drohiczyńskie; Herbarz Kapicy-Milewskiego).

Wieś Koce obejmowała kilka zaścianków szlacheckich zamieszkiwanych przez rodzinę Koców herbu Dąbrowa. Do dzisiaj w Kocach mieszkają liczni Kocowie - potomkowie rycerstwa z czasów króla Władysława Jagiełły. W XVI wieku dobra Koce zostały podzielone pomiędzy liczne potomstwo. Wtedy też w zapisach pojawiają się, do dzisiaj używane, nazwy poszczególnych zaścianków: Koce-Basie, Koce Borowe, Koce-Schaby i Koce-Piskuły.

Koce Basie, Koce Basie Dołki, Koce Borowe, Koce Piskuły, Koce Schaby, okolice szlacheckie i wsi,  powiat bielski, gubernia grodzieńska, gmina Skórzec, w dawnej ziemi drohickiej, 34 do 47 wiorst od Bielska. Koce Basie mają 60 dziesięcin włościańskich, 178 dziesięcin drobnej szlachty; osada Koce Basie Dołki, własność Koców, 47dziesięcin; Koce Borowe 215 dziesięcin i Koce Piskuły 129 dziesięcin; folwark Koce Piskuły, własność Nilskich, 100 dziesięcin; wieś Koce Schaby 50 dziesięcin włościańskich i 123 drobnej szlachty. Gniazdo rodu Koców, którzy wedle tradycyi są potomkami Jadźwingów. Wspomiani w dokumencie z r. 1464 (Kapica, Herbarz 224).
(Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom XV cz. II z roku 1902, s. 97