Pobikry

Kościół parafialny, parafia erygowana w 1514 roku przy kościele ufundowanym przez Bartłomieja Pobikrowskiego, podsędka drohickiego i jego żonę Cecylię. Przed 1704 rokiem kolejny drewniany kościół został wystawiony kosztem Stanisława Godlewskiego, starosty nurskiego. Po jego spaleniu, następny w 1734 roku, własnym sumptem wystawił proboszcz Jakub Chrościewicz. Kolejny kościół drewniany, ufundowany w 1814  przez Dominika Ciecierskiego, spłonął w 1846 roku.

Obecny kościół wybudowany w latach 1857-60 kosztem Stefana Ciecierskiego według projektu warszawskiego architekta Ernesta Baumana. Neogotycki, orientowany, nietynkowany.

W ogrodzeniu cmentarza kościelnego murowanym z nietynkowanej cegły znajdują się zabytkowe bramki:

Na cmentarzu znajdują się:

Plebania – zbudowana w 1863 roku, odnowiona w 1958, drewniana, szalowana, na planie prostokąta.

Oficyna dworska - pierwsza połowa XIX wieku, zbudowana pierwotnie zapewne jako dwór Ciecierskich, następnie po wzniesieniu w 1900 murowanego pałacu ( zniszczonego podczas II wojny światowej) użytkowana jako oficyna. Klasycystyczna, drewniana, konstrukcji zrębowej, tynkowana, parterowa, dziewięcioosiowa, zbudowana na planie wydłużonego prostokąta. Na południowym wschodzie resztki zniszczonego parku oraz alei dojazdowej prowadzącej do wsi.

Krzyż przydrożny - wystawiony w 1861 roku.

Winna-Poświętna

Pierwszy kościół został ufundowany przed 1432 rokiem przez miejscowych dziedziców z rodów Trzasków i Cholewów. Został on rozebrany pod koniec XVII, a następny kościół został wybudowany w 1603 roku. W czasie potopu szwedzkiego w 1657 roku został zniszczony i obrabowany.

Obecny kościół został wzniesiony w 1696 roku z uposażenia miecznika ziemi nurskiej Andrzeja Jabłonowskiego Grzymały i jego żony Urszuli ze Skiwskich. Orientowany, drewniany, na podmurówce z kamienia polnego, konstrukcji zrębowej, wzmocniony lisicami, szalowany. Ołtarz barokowy.

Obok kościoła stoi dwukondygnacyjna, drewniana dzwonnica o konstrukcji zrębowej, na podmurówce z kamieni polnych, czworoboczna, dach namiotowy kryty gontem, współczesna kościołowi. Była wielokrotnie remontowana między innymi ok. 1880 roku, kiedy została przekształcona w kostnicę. W latach1980-81 odrestaurowana i wykorzystana na ekspozycję rzeźbiarskich reliktów wyposażenia kościoła.

Dzwony barokowe:

Cmentarz przykościelny: nagrobki klasycystyczne z pierwszej połowy XIX wieku, zbudowane z piaskowca, w formie steli zwieńczonych akroteriami:

W murze wmurowane tablice epitafijne, klasycystyczne z drugiej ćwierci XIX wieku:

Cmentarz grzebalny - nagrobki: