Obszarem działania sołectwa jest wieś Łempice leżąca nad lewobrzeżnym dopływem Nurca – Siennicą.

Sołtys – Renata Krasowska

Rada Sołecka – Kamil Łempicki
                              Michał Łempicki

Radna – Agata Koc

Dzielnicowy – aspirant Grzegorz Kruszewski

Mieszkańcy (stan na 31.12.2018 r.) – 180

Zabytki

Stanowisko archeologiczne - kurhan
Wiatrak koźlak, drewniany, koniec XIX - jego właściciel, Łukasz Łempicki kupił go w czasie okupacji w Ciechanowu i przeniósł do Łempic.


Warto wiedzieć

Szkoła Podstawowa

Kaplica pw. Matki Bożej Częstochowskiej, dojazdowa, należąca do parafii w Winnie-Poświętnej, zbudowana przez mieszkańców Łempic, Radziszewa-Sieńczuch i Kobusów; drewniana, wnętrze to samodzielna praca i rezultat pomysłów miejscowej ludności - ma ludowy charakter: sufit i podłogę w jodełkę, obróbki koronkowe, według podlaskich wzorów, rzeźby autorstwa Antoniego Łempickiego, laureata Nagrody im. Oskara Kolberga.

Pomnik upamiętniający potyczkę oddziałów WiN z oddziałami NKWD

Gospodarstwo Agroturystyczne Anny i Wojciecha Tryniszewskich

Hodowla strusi afrykańskich - Waldemar Krasowski

Historia

Na terenie obecnych wsi Kobusy, Łempice, Radziszewo, Czaje, Koryciny i dalej w kierunku Siemiatycz rozciągała się dawniej Puszcza Nurecka. Jej pozostałością są dzikie pastwiska na kolonii Kobus (występuje tu rosiczka), stare sosny przy starym szlaku Napoleona pomiędzy Pobikrami a Moczydłami (stary odcinek od Pobikier do trasy Ciechanowiec – Siemiatycze).

Łempice – to wieś szlachecka - gniazdo Łempickich herbu Junosza. Pierwszy raz wspomniana w 1437 roku (Łempicze) jako miejscowość graniczna z Radziszewem. W 1540 na Akademii Krakowskiej studiował Stanisław syn Wojciecha z Łempic (de Lempicze). W 1569 z Łempic Starych wierność Koronie Polskiej przysięgali: woźny ziemski drohicki Jan Łempicki oraz Tomasz Baltazar, Trojan Stanisław, Jan Łempicki za siebie i chorego stryja.

W 1560 nastąpiło rozgraniczenie Łempic i Radziszewa-Sieńczuch. Początkowo wieś składała się z dwóch części: Łempice-Klesie i Łempice Stare. W XVII wieku we wsi istniały 2 karczmy i młyn wodny, który został zniszczony w czasie wojen szwedzkich.

W XVIII wieku wieś nawiedziła zaraza morowa, na którą zmarło kilka osób. Mieszkańcy Łempic brali udział w powstaniu styczniowym i listopadowym. W czasie wyprawy Napoleona na Moskwę w Łempicach był szpital wojskowy, gdzie leczono rannych żołnierzy, zmarłych chowano zaś w środku wsi. W 1915 Rosjanie doszczętnie wieś spalili, w 1921 roku w 45 domach mieszkało 221 osób. W czasie okupacji niemieckiej zginęło dziesięciu mieszkańców - na froncie lub w obozach koncentracyjnych. 

Po II wojnie światowej, 30 XI 1945 roku pododdziały WiN Lucjana Minkiewicza "Wiktora" i Władysława Łukasika "Młota" stoczyły w Łempicach walkę z kompanią NKWD - zginęło 2 partyzantów, 11 było rannych. Straty NKWD oceniono na 20 zabitych i 35 rannych. W wyniku tej potyczki część wsi została spalona i zginęło 3 mieszkańców. 

Łempice, okolica szlachecka, powiat bielski, gubernia grodzieńska, w dawnej ziemi drohickiej, gmina Skórzec, 38 wiorst od Bielska, 211 dziesięcin. Gniazdo Łempickich.
(Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom XV cz. II z roku 1902, s. 264)